دیروز هر چقدر که رفتار بازیکنان پرسپولیس و سپاهان در زمین مسابقه و بعد از سوت پایان -غیر از آن صحنه‌ای که سوکای پدید آورد- حرفه‌ای و معقول بود، اما از‌‌ همان دقایق ابتدایی و قبل از شروع بازی اتفاقات خوبی روی سکو‌ها نیفتاد.

ظاهرا هواداران سپاهان قبل و حین مسابقه علیه محسن بنگر و سیدجلال حسینی شعار داده‌اند و هنوز از این‌که این دو بازیکن به تیم محبوب آن‌ها پشت کرده و سر از پرسپولیس درآورده‌اند ناراحت هستند.

این فحاشی‌ها باعث شده بود سیدجلال حسینی و محسن بنگر از‌‌ همان ابتدای مسابقه با حالتی عصبانی مسابقه را دنبال کنند که البته این اتفاق در ‌‌نهایت به ضرر تیم سپاهان تمام شد چرا که این دو بازیکن انگیزه بیشتری برای خودنمایی پیدا کردند و در طول ۹۰ دقیقه مسابقه هرگز دچار اشتباه نشدند.

با این حال ظاهرا شدت فحاشی‌ها آن‌قدر بوده که محسن بنگر که ۹ سال برای سپاهان بازی کرده بعد از گلزنی نوروزی واکنش عجیبی به هواداران تیم قبلی‌اش نشان دهد و رفتار آن عده از تماشاگران کینه‌جو چنین عکس‌العمل زشتی را به دنبال داشته است.

با این وجود اکنون باید این سوال را مطرح کرد که چرا هواداران تیم‌های فوتبال ایران طاقت جدایی ستاره‌های تیم خود و حضور آن‌ها در تیم‌های دیگر را ندارند؟ آیا این اتفاق در هیچ کجای دنیا نمی‌افتد و همه بازیکنان از ابتدا تا انتهای دوران بازیگری خود در یک باشگاه بازی می‌کنند؟ آیا نباید شرایط و مصالح بازیکنان در تعیین و انتخاب تیم‌‌هایشان را در نظر گرفت و از هر اتفاقی به معنی پشت پا زدن به هوادار تعبیر کرد؟ آیا هواداری که بازیکن سابق تیمش و یار فعلی حریف را مورد دشنام قرار می‌دهد از جزئیات و نحوه جدایی یا علل اصلی انتقالش خبر دارد یا بنا به احساسات و شنیده‌ها در ورزشگاه او را مورد حمله قرار می‌دهد؟

این رفتار‌ها البته محدود به هواداران سپاهان و مسابقه دیروز نیست و تقریبا در خصوص تمام تیم‌های پرطرفدار که در بین‌شان هوادار متعصب کم ندارند دیده می‌شود. اما پرسش اساسی اینجاست که تا کی باید با این قبیل حاشیه‌های سخیف در فوتبال باشگاهی‌مان روبه‌رو باشیم؟ واقعا کی نوبت حرفه‌ای شدن تماشاگران این فوتبال و هواداران تیم‌ها فرا می‌رسد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: